Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Omnis enim est natura diligens sui. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Ergo, inquit, tibi Q. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod equidem non reprehendo; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Immo videri fortasse. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid me istud rogas? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ratio quidem vestra sic cogit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.